La Eksterordinara Lando Oz

CAPITRO XV
Kaptitaj de la Regino
Proksimiginte al la pordoj de la Smeralda Urbo laveturantoj trovis gin gardata de du knabinoj de laRevolucia Armeo, kiuj obstaklis ilian eniron, tirintesiajn trikilojn el sia hararo kaj minacante piki launuan proksimiganton.
Sed la Stana Lignohakisto ne timis.
“Plej malbone, ili sukcesos grati mian belan nikelankovrajon, ”li diris. “Sed ne estos ‘plej malbone’, car mikredas ke mi povos fortimigi tiujn absurdajnsoldatinojn tre facile. Zorge sekvu min, ciu el vi! ”
Post tio, svingante sian grandan hakilon dekstrenkaj maldekstren antau si, li iris al la pordo, kaj laaliaj sekvis lin senhezite.
La knabinoj, kiuj tute ne anticipis reziston, timegispro la svingado de la brila hakilo kaj forkuris krianteen la urbon; kaj niaj veturantoj trapasis la pordojnsendangere kaj marsis lau la verda marmora pavimode la larga strato direkte al la rega palaco.
“Ni baldau remetos vian Moston sur la tronon, ”diris la Stana Lignohakisto, ridante pro sia facilakonkero je la gardistinoj.
“Dankon, amiko Nocjo, ”respondis la Birdotimigilo, dankeme. “Nenio povas rezisti vian amantankoron kaj vian akran hakilon. ”
Dum ili preteriris la vicojn de domoj ili vidis trala malfermitaj pordoj ke viroj balaadas kaj senpolvigaskaj purigas telerojn, dum la virinoj sidas en grupojklacante kaj ridante.
“Kio okazis? ”la Birdotimigilo demandis almalfelicaspektanta viro kun granda barbo, kiu portasantauveston kaj pusas infancareton lau la trotuaro.
“Nu, okazis revolucio, via Mosto —kion vi certenur tro bone scias, ”respondis la viro; “kaj post viaforiro, la virinoj estras lau sia volo. Mi gojas car videcidis reveni kaj reestigi ordon, car mastrumadi enla hejmo kaj prizorgi infanojn eltrivas ciun viron enla Smeralda Urbo. ”
“Hmm! ”diris la Birdotimigilo, penseme. “Se estastiom malfacile, kiel la virinoj tiel facile sukcesis prigi? ”“Mi tute ne scias, ”respondis la viro, profundegemante. “Eble la virinoj estas faritaj el fero. ”Dum ili lauiradis la straton, neniu penis obstakliilin. Pluraj virinoj cesis klacadi su ?ce longe porscivoleme rigardi niajn amikojn, sed tuj ili forturnissin ridante au rikanante kaj rekomencis babiladi. Kaj kiam ili renkontis plurajn knabinojn el laRevolucia Armeo, tiuj soldatinoj, anstatau ektimi ausurprizigi, nur ?anken pasis kaj senproteste permesisilin pluiri.
Tiu ago maltrankviligis la Birdotimigilon.
“Mi timas ke ni eniras kaptilon, ”diris li.
“Absurde! ”respondis Nocjo Hakisto, ?doplene; “lamalsagulinoj jam estas konkeritaj! ”
Sed la Birdotimigilo skuis sian kapon dubomaniere, kaj Tip diris:
“Estas multe tro facile. Tute certe atendas nindangero. ”
“Mi atentos, ”respondis lia Mosto.
Sen obstaklo ili atingis la regan palacon kajsuprenpasis la marmorajn stupojn, kiuj iam estis dikekovritaj per smeraldoj sed nun estis plenaj de truetoj kie la juveloj senkompate estis eltiritaj de laRevolucia Armeo. Kaj ec ne unu ribelantino baris lavojon.
Tra la arkaj koridoroj kaj en la belegantroncambron marsis la Stana Lignohakisto kaj liajsekvantoj, kaj tie, kiam la verdaj silkaj kurtenoj estismalantau ili, ili vidis kuriozajon.
Sidanta sur la brilanta trono estis GeneraloZingibra, kun la preskau-plej-bona krono de laBirdotimigilo sur sia kapo, kaj la rega sceptro estis ensia dekstra mano. Skatolo da karamelaj bombonoj, elkiu si mangadis, kusis sur siaj genuoj, kaj la knabinosajnis tute komforta en la rega medio.
La Birdotimigilo antauenpasis kaj frontis sin, dumla Stana Lignohakisto apogis sin sur sia hakilo kaj laaliaj staris duoncirkle malantau lia Mosto.
“Cu vi audacas sidi sur mia trono? ”demandis laBirdotimigilo, severe okulumante la entrudigintanknabinon. “Cu vi ne scias ke vi kulpe per ?dis, kaj kelego ordonas punon pro per ?do? ”
“La trono apartenas al kiu ajn sukcesis preni gin, ”respondis Zingibra, dum si malrapide mangis plianbombonon. “Vi vidas ke mi prenis gin; do guste nunmi estas Regino, kaj kiu min kontrauas estas per ?dulokaj estas punenda lau la lego menciita de vi. ”
Tiu vidpunkto pri la afero konfuzis la Birdotimigilon.
“Cu estas tiel, amiko Nocjo? ”li demandis, turnintesin al la Stana Lignohakisto.
“Nu, kiam temas pri la Juro, mi nenion povas diri, ”respondis la Stana Mosto; “car oni neniam intencis kela legoj estu kompreneblaj, kaj estas stulte provi. ”“Do kion ni faru? ”demandis la Birdotimigilo, cagrenite.
“Kial ne edzigi kun la Regino? Kaj tiam kaj si kajvi povos regi, ”proponis la Sancel-Insekto.
Zingibra ?kse rigardis la insekton kolerante.
“Kial ne resendi sin al sia patrino, kie si devas esti? ”demandis Jocjo Kukurbokapo.
Zingibra sulkis la frunton.
“Kial ne enfermi sin en srankon gis si bonekondutos kaj promesos daure bonkonduti? ”demandisTip. La lipo de Zingibra kurbigis malestime.
“Au bone skui sin! ”diris la Seg-Cevalo.
“Ne, ”diris la Stana Lignohakisto, “ni milde kajameme pritraktu la kompatindan knabinon. Ni donual si tiom da juveloj kiom si povos porti, kaj forsendusin felica kaj kontenta. ”
Kiam li diris tion, Regino Zingibra ridis laute, kajla postan minuton si trifoje kunfrapis siajn manojn, kvazau signale.
“Vi estas tre absurdaj uloj, ”diris si; “sed enuigasmin via sensencajo kaj mi ne plu akceptas toleri vin. ”Dum la monarko kaj liaj amikoj auskultis mirigatetiun impertinentan parolon, konsternajo okazis. Lahakilo de la Stana Lignohakisto estis kaptita el liajmanoj de iu persono malantau li, kaj li trovis sinsenarmita kaj senhelpa. Samtempe ridego sonis en laoreloj de la ?dela grupo, kaj kiam ili turnis sin portrovi el kie venis la sono, ili trovis sin cirkauitaj dela Revolucia Armeo. La knabinoj portis en ciu manobrilan trikilon. La tuta troncambro sajnis plena de laribelantinoj, kaj la Birdotimigilo kaj liaj kamaradojkomprenis ke ili nun estas kaptitaj.
“Nun vi komprenas ke estas malsage, oponi laplanon de virino, ”diris Zingibra, gaje; “kaj ci tiuevento nur pruvas ke mi pli taugas por regi laSmeraldan Urbon ol Birdotimigilo. Mi havas nenianmalbonvolon kontrau vi, mi certigas al vi; sed por kevi ne genu min estontece, mi ordonos ke vi ciujdetruigu. Escepte de la knabo, kiu apartenas almaljuna Mombi kaj estas redonenda al si. La aliaj neestas homoj, do ne estos ?e detrui vin. La Seg-Cevalon kaj la korpon de la Kukurbokapo midishakigos por fajrobruligado; kaj la kukurbo memestos utila en tortoj. La Birdotimigilo estos bona porkomenci festofajron, kaj ni povos distranci la StananLignohakiston kaj doni la pecetojn al la kaproj pormango. Kaj tiun gigantan Sancel-Insekton —”“Multe Pligrandigitan, mi petas, ”interrompis lainsekto.
“Mi opinias ke mi petos la kuiristinon prepari verd-kelonian supon el vi, ”pludiris la Regino, mediteme. La Sancel-Insekto tremetis.
“Au, se tio ne sukcesus, ni povus uzi vin porHungara gulaso, boligitan kaj forte spicitan, ”sipludiris, kruele.
Tiu programo de ekstermado estis tiom terura kela kaptitoj regardis unu la alian panikotime. Nur laBirdotimigilo ne cedis al malespero. Li staradis kvieteantau la Regino kaj lia frunto sulkigis pro profundapensado dum li strebis elpensi eskapmanieron. Dum li faris tion li sentis movigeton en la pajloen la brusto. Tuj lia mieno transiris de malgojo algojo, kaj levinte manon li rapide malbutonumis laantauon de sia jako.
Tiun agon ja rimarkis la amaso da knabinoj cirkauli, sed neniu el ili suspektis la signifon de lia ago gis etagriza muso saltis el lia brusto al la planko kaj forkurisinter la piedoj de la Revolucia Armeo. Alia muso rapidesekvis; kaj poste alia kaj alia, rapide kaj sinsekve. Kajsubite la Armeo audigis terurkrion kiu facile plenigusla plej kuragan koron per konsternigo. La forkuro kiusekvis farigis amasa, kaj la amasa forkuro farigis paniko. Car dum la alarmitaj musoj diskuradis cirkau lacambro estis nur su ?ca tempo por ke la Birdotimigilorimarku kirlon de jupoj kaj briletadon de piedoj dumla knabinoj malaperis el la palaco —pusante kajkunfrapigante pro sia panikaj klopodoj eskapi.
La Regino, je la unua alarmo, ekstaris sur la kusenonde la trono kaj komencis danci frenezete sur la pintojde siaj pied ?ngroj. Post tio muso suprenkuris lakusenojn, kaj per terurita salto kompatinda Zingibra?ugis tute super la kapon de la Birdotimigilo kajeskapis tra arka pordo —si tute ne pauzis dum siasovaga forkuro gis si atingis la baril-pordojn de la urbo. Do, dum malpli longa tempo ol mi bezonas porpriskribi la agon, la troncambro malplenigis kaj restisnur la Birdotimigilo kaj liaj amikoj, kaj la Sancel-Insekto profunde gemis pro rekuragigo dum li diris:
“Dank’al la dioj, ni savigis! ”
“Provizore, jes, ”respondis la Stana Lignohakisto.
“Sed la malamikinoj revenos baldau, mi certas. ”
“Ni baru ciun enirejon de la palaco! ”diris laBirdotimigilo. “Tiel ni akiros su ?can tempo porelpensi kion fari. ”
Do ciuj, kun escepto de Jocjo Kukurbokapo, kiuankorau estis ligita al la Seg-Cevalo, kuris al ladiversaj enirejoj de la rega palaco kaj fermis la pezajnpordojn, riglis kaj slosis ilin ?rme. Poste, sciante kela Revolucia Armeo bezonos plurajn tagojn por rompila barilojn, la aventurantoj kunigis denove en latroncambro por plani pri la milito.