La Eksterordinara Lando Oz

CAPITRO V
La Vekigo de la Seg-Cevalo
La Seg-Cevalo, trovinte sin viva, sajnis ec plisurprizita ol Tip. Li rulis siajn tuberajn okulojn de?anko al ?anko, mire vidante unuafoje la mondon enkiu li nun tiom grave ekzistas. Post tio li provis rigardisin; sed li ja ne havis kolon ?ekseblan; do provantevidi sian korpon li ekcirkle kuradis tute sen vidi sin. Liaj kruroj estis rigidaj kaj mallertaj, car ili ne havisgenuartikojn; kaj baldau l i f r a p i s JocjonKukurbokapon kaj faligis lin sur la muskon kiu apudisla vojon.
Tipon alarmis tiu akcidento, ankau la persistacirkaudancado de la Seg-Cevalo; do li kriis:
“Halt! Haltu do! ”
La Seg-Cevalo tute ne atentis tiun ordonon, kajtuj metis unu el siaj lignaj kruroj sur piedon de Tiptiel forte ke la knabo doloroplene formovis sin al plisendangera distanco, el kie li denove kriis:
“Halt! Halt! ”
Jocjo nun jam sukcesis sidigi sin, kaj li treinteresate rigardis la Seg-Cevalon.
“Mi kredas ke la besto ne povas audi vin, ”likomentis.
“Mi su ?ce laute krias, cu ne? ”respondis Tipkolere.
“Jes; sed la cevalo ne havas orelojn, ”diris laridetanta Kukurbokapo.
“Tute vere! ”kriis Tip, kiu unuafoje rimarkis tion.
“Kiel, do, mi haltigu lin? ”
Sed tiumomente la Seg-Cevalo haltigis sin mem, car li konkludis ke li ne povos vidi sian korpon. Tamen li vidis Tipon, kaj proksimigis al la knabo porpli bone rigardi lin.
Vere estis komike, vidi la kreajon marsi; car gikunmovis la dekstrajn krurojn, kaj post tio lamaldekstrajn krurojn, kiel marsas pascevalo; kaj tio
?ankenmovadis gian korpon kvazau lulilon. Tip ameme frapetis gian kapon dirante “Bonacevalo! Bona cevalo! ”pacige; kaj la Seg-Cevalofordancis por ekzameni per siaj tuberokuloj la?guron de Jocjo Kukurbokapo.
“Mi devos trovi kaprimenon por li, ”diris Tip; kaj sercinte en sia poso li elprenis volvajon de fortasnuro. Malvolvinte gin, li proksimigis al la Seg-Cevalo kaj ligis la snuron cirkau gian kolon, kajposte ligis la alian ?non al granda arbo. La Seg-Cevalo, kiu ne komprenis la agon, retrenpasis kajfacile rompis la snuron; sed gi tute ne provisforkuri.
“Li estas pli forta ol mi supozis, ”diris la knabo, “kaj ankau iom obstina. ”
“Kial ne fari orelojn por li? ”demandis Jocjo.
“Poste vi povos parole ordoni lin. ”
“Bonega propono! ”diris Tip. “Kiel vi elpensisgin? ”
“Mi ne elpensis gin, ”respondis la Kukurbokapo; “mi ne bezonis; mi nur diris la plej simplan kajfacilan rimedon. ”
Do Tip elprenis sian trancilon kaj cizis orelojn ella selo de malgranda arbo.
“Mi ne tro grandigu ilin, ”li diris cizante, “porne fari azenon el nia cevalo. ”
“Kiel vi farus tion? ”demandis Jocjo, kiu estisapud la vojo.
“Nu, cevalo havas pli grandajn orelojn ol homo; kaj azeno havas pli grandajn orelojn ol cevalo, ” klarigis Tip.
“Do, se miaj oreloj estus pli longaj, cu mi estuscevalo? ”demandis Jocjo.
“Mia amiko, ”diris Tip seriozatone, “vi restos nurKukurbokapo negrave kiom grandaj estos viajoreloj. ”
“Ho, ”respondis Jocjo, klinante jese sian kapon; “mi kredas kompreni. ”
“Se jes, do vi estas vere mirinda, ”komentis laknabo; “sed ne estas dangere ke vi kredas kompreni. Mi opinias ke la oreloj estas nun pretaj. Bonvoluteni la cevalon dum mi al ?ksos ilin. ”
“Certe, se vi helpos min levigi, ”diris Jocjo. Do Tip surpieden levis lin, kaj la Kukurbokapopasis al la cevalo kaj tenis gian kapon dum laknabo boris du truojn en gi per sia tranciloklingokaj enmetis la orelojn.
“Ili vere beligas lin, ”diris Jocjo admire. Sed tiuj vortoj, parolitaj proksime al la Seg-Cevalo, la unuaj sonoj kiujn gi audis dum sia tutavivo, tiom alarmis la beston ke li antauenkuris kajfaligis Tipon unu ?anken kaj Jocjon ali ?anken. Kajli plukuris antauen kvazau timigate de la proprajpiedpasoj.
“Halt! ”kriis Tip, levante sin; “halt! stultulo —halt! ”
La Seg-Cevalo versajne ne atentus, sedtiumomente gi pusis kruron en ratotruon kaj stumbliskapmalsupren al la tero, kie gi kusis sur sia dorso, frenezete skuante siajn kvar krurojn en la aero. Tip kuris al gi.
“Cu vi ja estas cevalo? ”li kriis. “Kial vi plu kuriskiam mi kriis ‘halt’? ”
“Cu ‘halt’signifas ne plu kuri? ”demandis la Seg-Cevalo, surprizite, dum gi movis siajn okulojn suprenpor rigardi la knabon.
“Certe, ”respondis Tip.
“Kaj truo en la tero ankau signifas ne plu kuri, cu ne? ”demandis la cevalo.
“Kompreneble; se vi ne transpasas gin, ”diris Tip.
“Vere stranga loko, ”krietis la besto, kvazau nepovante kredi. “Kial mi estas ci tie? ”
“Nu, mi vivigis vin, ”respondis la knabo; “sed tione dolorigos vin se vi obeos min. ”
“Do mi obeos vin, ”respondis la Seg-Cevalohumile. “Sed kio okazis al mi antau momento? Mitute ne sentas min gusta, ial. ”
“Vi estas renversita, ”klarigis Tip. “Sed nur nemovu tiujn krurojn dum minuto kaj mi restarigosvin. ”
“En kiom da pozicioj mi povos trovi min? ” demandis la besto miroplene.
“Pluraj, ”diris Tip nelonge. “Sed bonvolu ne movila krurojn. ”
La Seg-Cevalo nun kvietigis kaj rigidigis siajnkrurojn; tiel, Tip, post pluraj provoj, sukcesis restarigilin.
“Ha, mi sajnas gusta, nun, ”diris la stranga besto, gemante.
“Orelo rompigis, ”Tip deklaris, zorge ekzamenintelin. “Mi devos fari novan. ”
Li rekondukis la Seg-Cevalon al la loko kie Jocjoklopodegas restarigi, kaj helpinte la Kukurbokaponstari, Tip cizis novan orelon kaj ?ksis gin en la kaponde la cevalo.
“Nun, ”diris li al sia rajdbesto, “atentu kion midiros. ‘Halt! ’signifas ne plu kuri; ‘Ek! ’signifas pasiantauen; ‘Trot! ’signifas kuri kiel eble plej rapide. Cuvi komprenas? ”
“Mi kredas ke jes, ”respondis la cevalo.
“Bone. Ni ciuj veturos al la Smeralda Urbo, porvidi Lian Moston la Birdotimigilon; kaj JocjoKukurbokapo rajdos sur via dorso, por ne trivi siajnartikojn. ”
“Ne genos min, ”diris la Seg-Cevalo. “Kio placasal vi placas al mi. ”
Tip helpis Jocjon surcevaligi.
“Tenu ?rme, ”li avertis, “por ne fali kaj fendi viankukurbokapon. ”
“Terura sorto! ”diris Jocjo tremante. “Kion mitenu? ”
“Nu, tenu liajn orelojn, ”respondis Tip, postmomento da hezito.
“Ne! ”protestis la Seg-Cevalo; “car mi ne povosaudi. ”
Tio sajnis prava, do Tip penis elpensi alianrimedon.
“Mi solvos la problemon! ”diris li, post pensado. Li eniris la arbaron kaj detrancis mallongan branconde juna, dika arbo. Unu ?non li pintigis kaj post tio li boris truon en la dorson de la Seg-Cevalo, tujmalantau gia kapo. Poste li alportis malgrandan rokonde la vojo kaj martelis la stangon ?rme en la dorsonde la besto.
“Cesu! Cesu! ”kriis la cevalo; “vi skuegas min. ”
“Cu dolorigas? ”demandis la knabo.
“Ne vere doloras, ”respondis la besto; “sed multenervozigas min la skuado. ”
“Nu, mi ?nis nun, ”diris Tip kuragige. “Kaj Jocjo, nepre ?rme tenu ci tiun stangon por ke vi ne falukaj frakasigu. ”
Do Jocjo ?rme tenis, kaj Tip diris al la cevalo:
“Ek! ”
La obeema besto tuj antauenpasis, skuigante de?anko al ?anko dum li levis siajn piedojn de la tero. Tip marsis apud la Seg-Cevalo, tute kontenta prola nova akompananto. Post nelonge li komencis faj ?.
“Kion signifas tiu sono? ”demandis la cevalo.
“Ne atentu gin, ”diris Tip. “Mi nur fajfas, tiosignifas ke mi estas kontenta. ”
“Mi mem fajfus, se mi povus kunmeti miajnlipojn, ”komentis Jocjo. “Mi suspektas, kara Pacjo, kekelkrilate mi estas tre mankohava. ”
Post iom longa marsado, la mallarga vojo lau kiuili iradis farigis larga strato pavimita per ?avaj brikoj. Tip rimarkis ke apud la vojo estas mejlostono sur kiuestis skribita:
“NAU MEJLOJN GIS LA SMERALDA URBO. ”
Sed nun komencis mallumigi, do li decidiskampadi dumnokte apud la vojo kaj rekomenci lamarsadon dum la sekva mateno kiam estos taglumo. Li kondukis la Seg-Cevalon al herbokovrita altajo surkiu kreskis pluraj dikaj arboj, kaj li zorge helpis laKukurbokapon surterigi.
“Mi planas kusigi vin sur la tero, por la nokto, ” diris la knabo. “Tiel estos plej sendangere por vi. ”
“Kion mi faros? ”demandis la Seg-Cevalo.
“Vi povos sendangere staradi, ”respondis Tip. “Kajcar vi ne povas dormi, vi povos esti gardisto kaj certigike neniu proksimigos por geni nin. ”
Post tio la knabo etendis sin sur la herbaron apudla Kukurbokapo, kaj car li estis lacega pro la marsado, li baldau profunde dormis.