Пасаг (на белорусском языке)

- Ад якога? 
- Ды ад Бульвара Iтальянцаў. 
- Мы даўно яго праехалi! 
- Хiба! Паклiчце, калi ласка, майго мужа. 
- Вашага мужа? А дзе ён? 
- На iмперыяле. 
- Наверсе? Там даўным-даўно нiкога няма! 
Яна схамянулася. 
- Як гэта? Не можа быць. Мы селi разам. Паглядзiце лепей, ён мусiць там быць! 
Кандуктар пачаў злавацца: 
- Слухай, малая, досыць балбатаць, аднаго згубiла - дзесяць знойдзеш. Злазь, прыехалi. Падбярэш сабе другога на вулiцы. 
Слёзы паказалiся ў яе на вачах, яна зноў папрасiла: 
- Але ж, пане, вы памыляецеся, я ведаю, вы памыляецеся. У яго пад пахай быў тоўсты партфель. 
Кандуктар засмяяўся: 
- Тоўсты партфель. Але ж i праўда, ён выйшаў на Мадлен - ён ад вас уцёк. Гi-гi-гi!.. 
Омнiбус стаў. Яна выйшла i мiжволi, iнстынктыўна, зiрнула на дах. Там нiкога не было. 
* * * 
Яна раптам заплакала i, не зважаючы, што яна на вачах у людзей, сказала: 
- Што ж мне цяпер рабiць? 
Падышоў iнспектар транспартнага бюро. 
- Што тут такое? 
Кандуктар з'едлiва адказаў: 
- Гэту даму па дарозе кiнуў муж. 
Той сказаў: 
- Хай сабе, не дзiва, займiцеся вашымi справамi. 
I павярнуўся спiнай. 
А яна пайшла куды вочы глядзяць, збянтэжаная, не разумеючы, што здарылася. Куды iсцi? Што рабiць? А ён, што з iм? Адкуль такая няўважлiвасць? 
У яе заставалiся два франкi. Да каго пайсцi? I раптам яна згадала пра свайго стрыечнiка Бараля, намеснiка загадчыка аддзела ў Марскiм мiнiстэрстве. 
Грошай якраз хапала на фiякр, i яна назвала яго адрас. Яна пераняла Бараля, калi той iшоў у мiнiстэрства. Як i Лебруман, ён трымаў пад пахай напакаваны партфель. 
Яна выскачыла з фiякра i гукнула: 
- Анры! 
Ён здзiўлена спынiўся. 
- Жана?.. тут?.. зусiм адна?.. Што вы тут робiце, адкуль вы ўзялiся? 
З вачамi, поўнымi слёз, яна пралепятала: 
- Я толькi што згубiла мужа. 
- Згубiлi? Дзе? 
- На омнiбусе. 
- На омнiбусе?.. Божа! 
З плачам яна расказала яму пра здарэнне. 
Ён задумлiва выслухаў яе i спытаўся: 
- Ранiцай ён быў зусiм нармальны? 
- Зусiм. 
- Добра. Цi шмат грошай у яго было? 
- Шмат. У яго быў мой пасаг. 
- Ваш пасаг?.. Увесь пасаг? 
- Увесь... каб адразу заплацiць за кантору. 
- Ну дык, дарагая стрыечнiца, шукайце вашага мужа на дарозе ў Бельгiю. 
Яна яшчэ не разумела. 
- Вы кажаце... майго мужа? - прашаптала яна. 
- Я кажу, што ён хапнуў ваш пасаг... i шукай-гукай. 
Ёй не хапала паветра, яна шапнула: 
- Значыць... значыць... ён прайдзiсвет! 
I, ледзь не самлеўшы ад хвалявання, яна ўпала на грудзi стрыечнiку i загаласiла. 
Каля iх пачалi спыняцца. Ён цiхенька падштурхнуў яе да сваiх дзвярэй i, трымаючы за талiю, падняўся з ёй па лесвiцы, а калi здзiўленая пакаёўка адчынiла дзверы, загадаў: 
- Сафi, збегайце ў рэстаран, вазьмiце снеданне на дваiх. Сёння я не iду ў мiнiстэрства.