La Eksterordinara Lando Oz

CAPITRO XVIII
En la Nesto de la Monedoj
“Ci tiu, ”diris la Gumpo, kies voco estis grinca, tutene proporcia al la dimensio de gia granda korpo, “estasla plej eksterordinara sperto iam spertita de mi. Miaplejfresa klara memoro estas ke mi marsadis tra laarbaro kaj audis lautan bruon. Versajne io mortigismin tiam, kaj tio certe devus esti mia ?nigo. Tamen, jen mi denove viva, kun kvar grandegaj ?ugiloj kajkorpo kiu, mi audacas deklari, larmigus pro hontociun respektindan beston au birdon. Kion cio cisignifas? Cu mi estas Gumpo, au cu mi estasmonstro? ”La besto, parolante, skuetis sianmentonbarbon tre komike.
“Vi estas nur Ajo, ”respondis Tip, “kun la kapo deGumpo. Kaj ni faris vin kaj vivigis vin por ke viportu nin tra la aero kien ajn ni volos ?ugi. ”
“Tute bone! ”diris la Ajo. “Car mi ne estasGumpo, mi ne povas posedi la ?eron au sendependanspiriton de Gumpo. Do mi farigu senproteste viaservisto. Nur kontentigas min ke sajne mi ne estastre fortika, do mi versajne ne longe vivos sklave. ”
“Ne diru tion, mi petegas! ”kriis la StanaLignohakisto, kies simpatiegan koron malfelicigis tiusengoja parolo. “Cu vi malbone fartas hodiau? ”
“Nu, pri tio, ”respondis la Gumpo, “car mi nurhodiau komencis ekzisti; mi ne povas taksi cu au nemi bone fartas. ”Kaj gi skuis sian balavostonmediteme.
“Nu, nu! ”diris la Birdotimigilo, afable; “strebu estipli gaja kaj akceptu la vivon kia vi spertas gin. Niestos kompatemaj mastroj, kaj ni strebos kiel eble plejplezurigi vian ekziston. Cu vi akceptas porti nin trala aero kien ajn ni volos? ”
“Certe, ”respondis la Gumpo. “Mi multe preferasnavigi tra la aero. Car se mi veturus sur la tero kajrenkontus samspecanon, mi plenplene embarasigus! ”
“Mi komprenas tion, ”diris la Stana Lignohakisto, simpatie.
“Tamen, ”pludiris la Ajo, “kiam mi zorgeekzamenas vin, miaj mastroj, lauaspekte neniu el viestas pli artisme konstruita ol mi. ”
“Aspekto povas trompi, ”diris la Sancel-Insektoserioze. “Mi estas kaj Multe Pligrandigita kaj PleneEdukita. ”
“Cu? ”murmuris la Gumpo, neimponite. “Kaj oni opinias mian cerbon rimarkinde maloftaspecimeno, ”diris la Birdotimigilo, ?ere. “Tio mirigas min! ”komentis la Gumpo. “Kvankam mi konsistas el stano, ”diris laLignohakisto, “mi posedas koron kiu estas la plejvarma kaj admirinda koro en la tuta mondo. ”
“Plezurigas min audi tion, ”respondis la Gumpo, tusetante. “Mia rideto, ”diris Jocjo Kukurbokapo, “meritasvian plenan atenton. Gi estas senvaria. ”
“Semper idem, ”klarigis la Sancel-Insekto, pompe; kaj la Gumpo turnis sin por rigardi lin. “Kaj mi, ”deklaris la Seg-Cevalo, plenigante iomgenan pauzon, “estas rimarkinda nur car mi farigistia. ”
“Mi vere ?eras ricevi tiom neordinarajn mastrojn, ”diris la Gumpo, per tono ne tre serioza. “Se mi povusakiri tiom intiman komprenon pri mi, mi pli olkontentigus. ”
“Iam vi kapablos, ”komentis la Birdotimigilo. “‘Koni sin’estas malfacila lertajo, kaj ni, viajpliaguloj, bezonis monatojn por perfektigi gin. Sednun, ”li diris, “ni surigu kaj komencu nian veturon. ”
“Kien ni iru? ”demandis Tip, dum li grimpis alsidloko sur la sofoj kaj helpis la Kukurbokaponsekvi.
“En la Suda Lando regas vere carma Reginonomata Glinda la Bona, kaj mi certas ke si volontegastigos nin, ”diris la Birdotimigilo, mallerte enirantela Ajon. “Ni veturu al si kaj petu sian konsilon. ”
“Tre lerta plano, ”deklaris Nocjo Hakisto, helplevante la Sancel-Insekton kaj post tio jetante laSeg-Cevalon sur la malantauan parton de lakusenkovritaj segoj. “Mi konas Glindan la Bonan, kaj mi kredas ke si montrigos tre helpema amikino. ”
“Cu ni pretas? ”demandis la knabo.
“Jes, ”anoncis la Stana Lignohakisto, sidigante sinapud la Birdotimigilo.
“Do, ”diris Tip, parolante al la Gumpo, “bonvolu?ugigi nin suden; kaj ne iru pli alten ol necesos pormaltra ?la domojn kaj arbojn, car mi kapturnigaspro la alto. ”
“Bone, ”respondis la Gumpo, mallonge.
Gi skuis siajn kvar ?ugilegojn kaj levigis nerapideen la aeron; kaj post tio, nia grupeto de aventurantojkrocis sin al la dorsoj kaj ?ankoj de la sofoj kaj laGumpo turnis sin suden kaj for ?ugis rapide kajmajeste.
“La pejzago vidata el ci tiu alto estas belega, ”komentis la edukita Sancel-Insekto, dum ili veturadis.
“Malatentu la pejzagon, ”diris la Birdotimigilo. “Firme krocu vin, por ne fali. La Ajo tre timigeskuigas. ”
“Baldau noktigos, ”diris Tip, vidante ke la sunokusas malalte sur la horizonto. “Eble ni pli boneagintus atendante gis la mateno. Cu la Gumpo povos?ugi dumnokte? ”
“Ankau mi demandas al mi tion, ”respondis laGumpo mallautavoce. “Cio ci estas nova sperto pormi. Dum la antaua vivo mi havis krurojn por portimin rapide trans la teron. Sed nun sajnas ke miajkruroj dormas. ”
“Ili ja dormas, ”diris Tip. “Ni ne vivigis ilin. ”
“Vi devas ?ugi, ”klarigis la Birdotimigilo; “nemarsi. ”
“Ni povas mem marsi, ”diris la Sancel-Insekto.
“Mi komencas kompreni kion vi postulas de mi, ”komentis la Gumpo; “do mi penos kiel eble plej placivin, ”kaj li plu ?ugis silente dum kelka tempo.
Baldau Jocjo Kukurbokapo malkvietigis.
“Cu veturi tra la aero putrigas kukurbojn? ”li diris. “Nur se vi senzorge faligos vian kapon sur lateron, ”respondis la Sancel-Insekto. “Se tio okazos, via kapo ne plu estos ku-kurbo, gi estos ku-plato. ”
“Cu mi ne petis vin ne plu fari tiajn stultajnsercojn? ”diris Tip, severe rigardante la Sancel-Insekto.
“Jes, kaj tre multajn mi ne faris, ”respondis lainsekto. “Sed ekzistas oportunoj por multegaj bonegajvortludoj en nia lingvo, kaj edukita persono kia mine povas rezisti la tenton esprimi ilin. ”
“Homoj pli-kaj malpli-edukitaj trovis tiujnvortludojn antau tre longe, ”diris Tip.
“Cu vi estas certa? ”demandis la Sancel-Insekto, alarmite.
“Mi estas plene certa, ”respondis la knabo.
“Edukita Sancel-Insekto eble estas novajo, sed laeduko ricevita de Sancel-Insekto estas malnovega, semi rajtas jugi lau viaj ekzemploj. ”
Sajne tre impresis la insekton tiu komento, kajdum kelka tempo li mildigite silentadis.
La Birdotimigilo, iom movinte sin, vidis sur lakusenoj la piproskatolon kiun Tip apudenjetintis, kajkomencis ekzameni gin.
“Forjetu gin, ”diris la knabo; “gi estas tutemalplena nun, ne utilas konservi gin. ”
“Cu vere malplena? ”demandis la Birdotimigilo, interesate rigardante en la skatolon.
“Jes, ”respondis Tip. “Mi elsutis ciun grajnon dela pulvoro. ”
“Do la skatolo havas du malsuprajojn, ”anoncis laBirdotimigilo; “car la malsuprajo interne de la skatoloestas almenau du centimetrojn pli alta ol lamalsuprajo de la ekstero de la skatolo. ”
“Mi vidu, ”diris la Stana Lignohakisto, prenante laskatolon de sia amiko. “Jes, ”li deklaris, rigardinte gin, “gi nepre havas falsan malsuprajon. Kial? ”
“Cu vi ne povos dispecigi gin kaj trovi la kialon? ”demandis Tip, nun tre interesata de la mistero.
“Nu, jes; eblas malsraubi la eksteran malsuprajon, ”diris la Stana Lignohakisto. “Miaj ?ngroj estas iomrigidaj, bonvolu mem provi. ”
Li transdonis la piproskatolon al Tip, kiu tre facilemalsraubis la malsupran parton de la skatolo. En lamalsupra kavajo estis tri argentaj piloloj, kun zorgefaldita paperfolieto kusanta sub ili.
Tiun paperfolieton la knabo malfaldis, zorgante neelsuti la pilolojn, kaj trovis pluraj liniojn klareskribitajn per ruga inko.
“Lautlegu gin, ”diris la Birdotimigilo; do Tip legistion:
“LA FAMAJ DEZIRPILOLOJ DE D-RO NIKIDIKO.
Instrukcioj: Englutu unu pilolon; kalkulu per duoj gis deksep; esprimu Deziron.
— La Deziro tuj plenumigos.
AVERTO: Gardu en Seka Senluma Loko. ”
“Nu, jen tre valora trovo! ”kriis la Birdotimigilo. “Jes, vere, ”respondis Tip, tre serioze. “Tiuj pilolojpovos esti tre utilaj al ni. Cu Mombaco sciis ke iliestas en la malsupra parto de la piproskatolo? Mimemoras ke si diris ke si akiris la Vivopulvoron detiu sama Nikidiko. ”
“Certe li estas potenca Sorcisto! ”krietis la StanaLignohakisto; “kaj car la pulvoro sukcesis, ni povas?di la pilolojn. ”
“Sed kiel, ”demandis la Birdotimigilo, “oni povaskalkuli gis dek sep per duoj? Deksep estas malparanombro. ”
“Vi pravas, ”respondis Tip, tre malgojigita. “Tutene eblas kalkuli gis dek sep per duoj. ”
“Sekve la piloloj tute ne utilas al ni, ”ploris laKukurbokapo; “kaj tiu fakto tre malplezurigas min. Car mi intencis peti ke mia kapo neniam putru. ”
“Absurde! ”diris la Birdotimigilo, akre. “Se ni japovus uzi la pilolojn, ni petus multe pli gravajnaferojn. ”
“Mi ne konas ion pli gravan, ”protestis kompatindaJocjo. “Se vi ambau ciumomente riskus putri, vikomprenus mian timon. ”
“Nu mi, ”diris la Stana Lignohakisto, “ciumaniere kunsentas kun vi. Sed car ni ne povaskalkuli gis dek sep per duoj, nur kunsenton viakiros de mi. ”
Jam mallumigis, kaj la veturantoj trovis super sinuboplenan cielon, tra kiun ne povis penetri la radiojde la luno.
La Gumpo plu ?ugadis sencese, kaj ial la grandegasofokorpo skuigis pli kaj pli kapskue ciun horon. La Sancel-Insekto deklaris sin marmalsana; kaj Tipankau estis pala kaj iom malsana. Sed la aliaj?rmtenis la dorsojn de la sofoj kaj sajne ne genis ilinla skuigo, kondice ke ili ne elskuigos.
Pli kaj pli nigrigis la nokto, kaj plu kaj plu rapidisla Gumpo tra la nigra cielo. La veturantoj ec ne povisvidi unu la alian, kaj subprema silento kusigis surilin.
Post longe, Tip, kiu profunde pensadis, parolis. “Kiel ni scios ke ni atingis la palacon de Glindala Bona? ”li demandis.
“La vojo al la palaco de Glinda estas tre longa, ”respondis la Stana Lignohakisto; “mi lauiris gin. ”
“Sed kiel ni scios la rapidon de la Gumpo? ”persistis la knabo. “Ni tute nenion povas vidi sur latero, kaj antau la matenigo ni eble estos longe preternia celo. ”
“Vi plene pravas, ”la Birdotimigilo respondis, iommalkviete. “Sed mi ne scias kiel ni povus halti gustenun; car ni eble surterigus en rivero, au sur la pintode spajro; kaj tio estus katastrofa. ”
Do ili lasis la Gumpon plu ?ugadi, per regulaskuado de siaj ?ugilegoj, kaj atendis pacience lamatenigon.
Kiam venis la mateno, la timoj de Tip montrigisbone bazitaj. Car kiam eklumis la grizajkrespukostrietoj, ili malsuprenrigardis trans la?ankojn de la sofoj kaj trovis grandajn ebenajojn surkiuj estis strangaj vilagoj, kie la domoj, anstataukupolformaj —kiel cie en la Lando Oz —havisdeklivajn tegmentojn kiuj pintigis en la mezo.