La Eksterordinara Lando Oz

CAPITRO XIX
La Famaj Dezirpiloloj de D-ro Nikidiko
La Stana Lignohakisto kutime estis pacema, sed kiamnecesis li povis batali feroce kvazau Romia gladiatoro. Do, kiam la Monedoj preskau renversis lin per sia subitaal ?ugo, kaj iliaj akraj bekoj kaj ungoj minacis damagilian brilantan kovrajon, la Hakisto prenis sian hakilonkaj rapide cirkligis gin cirkau sia kapo.
Sed kvankam multaj estis fortimigitaj tiumaniere, labirdoj estis tiom multaj kaj kuragaj ke ili daurigadis laatakon egale freneze kiel antaue. Kelkaj el ili pikis laokulojn de la Gumpo, kiu pendadis senhelpe super lanesto; sed la okuloj de la Gumpo estis el vitro kaj neestis vundeblaj. Aliaj Monedoj atakis la Seg-Cevalon, sed tiu besto, ankorau sur sia dorso, tiom koleroplenebatadis per siaj lignaj kruroj ke li forpelis tiom daatakantoj kiom la hakilo de la Hakisto.
Trovinte sin tiel oponataj, la birdo ekatakis lapajlon de la Birdotimigilo, kusanta en la mezo de lanesto, kovranta Tipon kaj la Sancel-Insekton kaj lakapon de Jocjo Kukurbokapo, kaj komencis forsiri ginkaj for ?ugi kun gi, kaj disfaligi gin, pajleron postpajlero en la grandan abismon suban.
La kapo de la Birdotimigilo, cagrenate rimarkantetiun ?detruadon de lia interno, kriis al la StanaLignohakisto ke tiu savu lin; kaj tiu bona amikorespondis per nova ?uo de energio. Lia hakilo senceseatakis la Monedojn, kaj felice la Gumpo komencisrapide skuadi la du restantajn ?ugilojn ?ksitajn al lamaldekstra ?anko de gia korpo. La movigo de tiuj?ugilegoj plenteruris la Monedojn, kaj kiam laGumpo per sia energiego liberigis sin de la roka hokode kiu gi pendis, gi falis, skuante siajn ?ugilojn, surla neston, kaj giskore alarmite la birdoj for ?ugiskriante trans la montojn.
Kiam la lasta birdo jam malaperis, Tip rampis elsub la sofoj kaj helpis la Sancel-Insekton lin sekvi.
“Ni estas savitaj! ”kriis la knabo, gojoplene. “Vere jes! ”respondis la Edukita Insekto, preskauame premante la rigidan kapon de la Gumpo pro siagojo; “kaj savis nin la skuigado de la Ajo kaj la bonahakilo de la Hakisto! ”
“Se mi estas savita, do elprenu min! ”kriis Jocjo, kies kapo ankorau restis sub la sofoj; kaj Tip sukcesiselruli la kukurbon kaj remeti gin sur gian kolon. Liankau gustigis la Seg-Cevalon, kaj diris al gi:
“Ni suldas al vi multajn dankojn pro via bravabatalado. ”
“Mi kredas ke efektive ni tre bele eskapis, ”komentis la Stana Lignohakisto, ?ertone.
“Tute ne! ”kriis kaveca voco.
Surprizite, ciuj turnis sin por rigardi la kapon dela Birdotimigilo, kiu kusas en lamalantauo de lanesto.
“Mi estas tuteruinigita! ”deklarisla Birdotimigilo, kiam li rimarkisi l i a n miregon.
“Car kie estas lapajlo por plenigimian korpon? ”
Tiu timigademando alarmis ilin ciujn. Ili terurite cirkaurigardisen la nesto, car ec ne unusola pajlero restis. LaMonedoj stelintis ec la plej lastan eron kaj jetis ciomen la abismon kiu oscedis centojn da metroj suben.
“Mia povra, povra amiko! ”diris la StanaLignohakisto, preninte la kapon de la Birdotimigilokaj ameme karesante gin; “kiu supozus ke vin trafostia sorto? ”
“Mi agis por savi miajn amikojn, ”respondis la kapo; “kaj min gojigas ke mi pereis noble kaj malegoisme. ”“Sed kial vi ciuj estas tiom malgajaj? ”demandis laSancel-Insekto. “La vestoj de la Birdotimigilo restasnedamagitaj. ”
“Jes, ”respondis la Stana Lignohakisto; “sed lavestoj de nia amiko estas senutilaj sen plenigajo. ”
“Kial ni ne plenigu lin per mono? ”demandis Tip.
“Mono! ”ciuj kriis koruse, mirigite.
“Certe, ”diris la knabo. “En la malsupro de la nestojestas miloj da unudolaraj biletoj —kaj dudolaraj —kajkvindolaraj —kaj dek-, kaj dudek-, kaj kvindek-dolaraj. Su ?ce por plenigi dekon da Birdotimigiloj. Kial ne uzila monon? ”
La Stana Lignohakisto komencis dismovi la rubajonper la tenilo de sia hakilo; kaj, ja vere, kion ili antauesupozis nur senvaloraj paperajoj montrigis esti biletojdiversvaloraj, kiujn la Monedoj dum multaj jaroj steladisel la vilagoj kaj urboj kiujn ili vizitis.
Giganta ricaro kusadis en tiuneatingebla nesto; kaj, post konsentode la Birdotimigilo, oni rapideplenumis la proponon de Tip. Ili prenis la plej novajn, plejpurajn b i l e t o j n kajapartigis ilin lau valoroj. Iliplenigis la maldekstran kruronkaj boton de laBirdotimigilo perkvindolaraj biletoj; l i a n dekstrankruron per dekdolaraj, kaj liankorpon ili plenplenigis per kvindekdolaraj, centdolaraj kaj mildolaraj biletoj tiom ke li apenau poviskomforte butonumi sian jakon.
“Vi nun, ”diris la Sancel-Insekto, impone, kiam latasko estis ?nita, “estas la plej valora persono en lagrupo; kaj car vi estas inter ?delaj amikoj, vi nebezonas timi elspezigon. ”
“Dankon, ”respondis la Birdotimigilo. “Mi estaskvazau renaskita. Kaj kvankam unuavide oni povussupozi min bankkesto, mi petas memori ke mia cerboankorau konsistas el la antaua materialo. Kaj miacerbo estas la posedajo kiu ciam faris el mi ?delanhelpanton dum krizoj. ”
“Nu, trovigas nun krizo, ”komentis Tip; “kaj se viacerbo ne sukcesos savi nin, ni devos resti dum nia tutavivo en ci tiu nesto. ”
“Kion pri la dezirpiloloj? ”demandis la Birdo-timigilo, prenante la skatolon el sia poso. “Ni povosuzi ilin por eskapi. ”
“Nur se ni povos kalkuli deksepon per duoj, ”respondis la Stana Lignohakisto. “Sed nia amiko laSancel-Insekto pretendas esti multe edukita, do certeli facile elpensos kiel fari tion. ”
“Ne temas pri edukigo, ”respondis la Insekto; “temas nur pri matematiko. Mi vidis la profesoronkalkuladi sur la nigra tabulo, kaj li pretendis ke onipovas fari cion ajn per x-oj kaj y-oj kaj a-oj, kaj tiajoj, kiam oni intermiksas ilin kun multaj plusoj kaj minusoj kaj egaloj, ktp. Sed mi tute ne memoras ecunu vorton lian pri kalkulado de la malpara nombrodek sep per la para nombro du. ”
“Cesigu! cesigu! ”kriis la Kukurbokapo. “Vidolorigas mian kapon. ”
“Kaj la mian, ”diris la Birdotimigilo. “Viamatematiko al mi sajnas simila al botelo da miksitajpikloj —ju pli oni klopodas elpreni celatan piklon, desmalpli oni sukcesas. Mi certas ke se la tasko ja fareblas, gi farigas tre simple. ”
“Jes, ”diris Tip; “Mombaco ne sciis uzi x-ojn kajminusojn, car si neniam studis en lernejo. ”
“Kial ne komenci per duono de unu? ”demandis laSeg-Cevalo abrupte. “Tiel ciu ajn povas kalkulideksepon per duoj tre facile. ”
Ili interrigardis sin tre surprizite, car la Seg-Cevaloopiniigis la plej stulta membro de la grupo.
“Vi tute hontigas min, ”diris la Birdotimigilo, profunde klinante sin antau la Seg-Cevalo.
“Tamen, la besto pravas, ”deklaris la Sancel-Insekto; “car duoble duono estas unu, kaj se oni atingas ununestas facile kalkuli ekde unu gis deksep per duoj. ”
“Mirigas min ke mi mem ne elpensis tion, ”diris laKukurbokapo.
“Ne min, ”respondis la Birdotimigilo. “Vi ne estaspli saga ol ni, cu? Sed ni tuj esprimu deziron. Kiu launua glutos pilolon? ”
“Vi mem, ”proponis Tip.
“Mi ne kapablas, ”diris la Birdotimigilo.
“Kial? Vi havas buson, cu ne? ”demandis la knabo.
“Jes; sed mia buso estas nur pentrita, neniu glutadoligigis al gi, ”respondis la Birdotimigilo. “Efektive, ”lipludiris, rigardante de unu al la alia kritikeme, “mikredas ke inter ni nur la knabo kaj la Sancel-Insektokapablas gluti. ”
Komprenante ke tio estas vera, Tip diris:
“Do mi entreprenos la unua fari deziron. Donu almi Argentan Pilolon. ”
Tion klopodis fari la Birdotimigilo; sed liaj gantojtro mallertis por teni tiom malgrandan objekton, do lietendis la skatolon al la knabo dum Tip elprenis kajglutis pilolon.
“Kalkulu! ”kriis la Birdotimigilo. “Duono, unu, tri, kvin, sep, nau, dek unu, ”kalkulisTip, “dek tri, dek kvin, dek sep. ”
“Nun deziru! ”diris la Stana Lignohakisto urgantelin.
Sed tuj la knabo komencis suferi tiom timigajndolorojn ke li alarmigis.
“La pilolo venenis min! ”li anhelis; “O —o! O-o-o-o-o! Huj! Murdo! Fajro! O-o-o! ”kaj li falis sur la plankonde la nesto kaj tiom tordis sin ke li timigis ciujn.
“Kiel ni povos helpi vin? Parolu, mi petegas! ”dirisla Stana Lignohakisto, dum larmoj ?uadis lau liajnikelaj vangoj.
“Mi —mi ne scias! ”respondis Tip. “O —o! Ke mine estu glutinta tiun pilolon! ”
Tuj la doloro cesis, kaj la knabo restarigis kaj troviske la Birdotimigilo mirege rigardadas la enhavon de lapiproskatolo.
“Kio okazis? ”demandis la knabo, iom honta prosia jusa kriado.
“Nu, ciuj tri piloloj reestas en laskatolo! ”diris la Birdotimigilo.
“Kompreneble, ”deklaris la Sancel-Insekto. “Tip deziregis ne glutintipilolon. Nu, lia deziro plenumigis kajli ne glutintis gin. Do kompreneble tripiloloj estas en la skatolo. ”
“Cu vere? Sed la pilolo tamendoloregis, ”diris la knabo.
“Ne eble! ”deklaris la Sancel-Insekto. “Car vi tute ne glutis gin, la pilolo ne povasdolorinti vin. Kaj car la plenumigo de via deziropruvas ke vi ne glutis la pilolon, estas klare ke vi nesuferis pro doloro. ”
“Do la imitado de doloro estis eksterordinarereala, ”respondis Tip, kolere. “Vi mem provu lasekvan pilolon. Ni jam perdis unu deziron. ”
“Tute ne! ”protestis la Birdotimigilo. “Restasankorau tri piloloj en la skatolo, kaj ciu piloloplenumos unu deziron. ”
“Nun vi dolorigas mian kapon, ”diris Tip. “Mi tutene komprenas. Sed mi rifuzas plian pilolon, micertigas vin! ”Kaj dirinte tion li retiris sin plore al lamalantauo de la nesto.
“Nu, ”diris la Sancel-Insekto, “mi mem devos savinin lau mia plej Multe Pligrandigita kaj PleneEdukita maniero; car sajne nur mi kaj kapablas kajakceptas esprimi deziron. Donu al mi pilolon. ”
Li glutis gin senhezite, kaj ciuj cirkaustarisadmirante lian kuragon dum la Insekto kalkulis dek-sepon per duoj sammaniere kiel Tip kalkulis. Kajial —eble car Sancel-Insektoj havas pli fortikajnstomakojn ol knaboj —la argentajo tute ne doloris gin. “Mi deziras ke la rompitaj ?ugiloj de la Gumpoestu riparitaj kaj bonaj kvazau novaj! ”diris la Sancel-Insekto, per malrapida, impona voco.
Ciu turnis sin por rigardi la Ajon, kaj mire troviske jam plenumigis la deziro ke la Gumpo kusu antauili perfekte riparita, kaj tiom kapabla ?ugi tra la aerokiom gi kapablis kiam gi unue vivigis sur la tegmentode la palaco.